 |
|
|
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina loggy.nl Home Weblog maken RSS Feed Abonneren! Over mij Totaal niet interessant :) Blogs Het Pahradijs op aarde C1000 frustratie Ik zie ik zie, wat jij niet ziet Reclame voor Oral B, oja? Gangnam style Henk, Anja en het Kastjesmysterie Jeugd van tegenwoordig |
Het Pahradijs op aardeHet
pAHradijs op aarde. De Albert Heijn. De man die jaaaren geleden een kruidenierswinkeltje had. De goede oude man die de koffie de naam Perla gaf, Goh, wat mis ik die man. Gelukkig heeft hij ons een mooie erfenis achtergelaten. Juist, De Albert Heijn. Albert Heijn? Ja, de Albert Heijn, AH oftewel de “appie”. In tegenstelling tot de C1000 vind ik het een heerlijke winkel. De karretjes schijnen je tegemoet met hun mooie blauwe kleur die ooit is bedacht door een perfecte uitvinder en de mandjes hangen niet op de grond doordat de hengsels zijn afgescheurd . De Appie is een waar pahradijs op aarde. Ik verheug me erop, op de vriendelijk mensen, de pasgewassen vloer met citroengeur, de verse broden, de mooie slijterij waar je gewoon zélf iets kan uitkiezen. Ik parkeer mijn auto op de schone en vooral gratis parkeerplaats. Ik loop de winkel in, Om me heen zie ik zo’n 20 mensen. “lekker rustig” denk ik bij mezelf. Ik pak een mandje. Verrek, het mandje is heel. Wat een pluspunt. Ik loop door de poortjes heen en het valt me op dat je niet meteen op formaat 100x100 wordt gefilmd zodra je de poortjes doorloopt. Hier hebben ze nog vertrouwen in je dat je geen 12 appels, 3 bananen en 4 pakken appelsap onder je trui stopt. Naarmate ik de winkel inloop merk ik de appels op. De appels, mooi rood van kleur, soms met ietswat geel, glimmend in hun jasje liggen ze je te roepen. Je hoort ze gewoon “pak me, bijt me, eet me” Ik kom in de verleiding en pak 3 appels. Ik kijk ernaar en knijp zachtjes in hun schilletje “Goh wat voelen ze lekker hard, stevig en wat ruiken ze lekker” “mmm”fluister ik. Ik merkte dat er 3 mensen naar me stonden te kijken met een blik alsof ze naar een slecht geacteerde erotische film zaten te kijken en ik besloot snel de appels in mijn mandje te leggen en me met versnelde pas naar de komkommers en tomaten te begeven die er eveneens “stunning” bijliggen. Ik vervolg mijn weg naar de broodafdeling. Onderweg zie ik mooie zelfgebakken pepernoten, glimmende slakroppen, vers gebakken taarten en geweldig uitziende bloemstukken. Bij de broodafdeling aangekomen, kies ik een brood. “vers afgebakken uit onze eigen bakkerij” mmm dat klinkt goed. Ik besluit het maisbrood te nemen. Lekker vol van smaak en mooi geel, hij ligt er mooi en ruikt heerlijk. Ik pak het brood en voel hoe het kraakt van versheid. Ik leg het voorzichtig in mijn mandje, om het immers niet te beschadigen. Ik loop verder. Door de lege gangpaden met medewerkers die je tegemoet komen lopen en je met een Elvis glimlach een “goedemiddag” wensen. Blij word ik ervan. Na door de lege gangpaden met hier en daar een vervent appiebezoeker te zijn gelopen, waarbij ik de wel degelijk aanwezige aanbiedingen ook nog even in mijn mooie hele blauwe mandje deponeer, beland ik in een oase van rust. Zo stil als een woestijn buiten de Dakar, zo stil dat je een speld kan horen vallen. De kassa. 12 kassa paden waarvan er 8 open zijn. De medewerksters met hun mooie blauwe pakjes en lief uiterlijk babbelen wat met elkaar over het weer. Ik leg mijn spulletjes op de band. De kassamedewerkster zet haar mooiste glimlach op en ik hoor “goedemiddag” Ik antwoord terug. Tijdens het scannen verteld ze mij hoe blij ze is met het weer . “houdt u ook van de zon mevrouw?” Ik beaam haar vraag “jazeker meid” Het meisje lacht vriendelijk en vraagt mij om mijn bonuskaart. Deze heb ik niet waarop ze haar eigen bonuskaart pakt en deze scant. Haar eigen bonuskaart? Ja. Nou ja, die van de winkel dan, maar toch. Toch is het lief. Ik hoor dat ze zegt “dat wordt dan 5,95 alstublieft” Ik geef haar het geld in haar hand. Niet in een robotbakje bij de kassa tegen overallen, hygienische maatregelen of whatever, maar in haar hand. Gewoon, zoals vroeger in het kruidenierswinkeltje. Ik geeft haar 10 euro. Ik krijg 4 eruro en 5 cent terug “alstublieft mevrouw, wilt u ook nog een bonnetje?” vraagt ze. Ik antwoord van niet waarop ik haar hoor zeggen “Nog een fijne dag mevrouw” “Dat zal wel lukken, nadat ik bij de Albert Heijn ben geweest, jij ook meid” antwoord ik terug. De Albert Heijn, het kruidenierswinkeltje van vroeger. 23:17:51 30 September 2013 Permanente link Reacties (0) C1000 frustratieDe C1000, wat een kontwinkel.Ik woon 50 meter van de C1000, handig, dacht ik zo, maat niets is minder waar. Dinsdag, 08:35 uur. Ik loop de C1000 in, lekker rustig om deze tijd dacht ik. Er waren 3 kassa’s open en er liepen denk ik, zo’n 20 mensen in de winkel. Goh, dacht ik, dat is ook wat, is er een negatief reisadvies afgegeven voor de C1000 ofzo, aangezien er normaal rond deze tijd al zo’n 500 huismoeders en 200 bejaarden rondlopen die zorgen voor de nodige overlast. Maar nee, het was rustig. Mooi, dan kan ik wat "euroknalllleerrrrrrs" inslaan. Ik pak een mandje, naarmate ik de winkel inloop hangt het mandje op de grond. Ik kijk, mandje stuk. Ik pak een ander mandje, ook stuk. Na het opgraven, uithollen en uitzoeken van zo’n 200 mandjes heb ik er eindelijk 1 gevonden met de gebruikelijke 2 hengsels en kan ik mijn weg vervolgen. Komkommertjeee, tomaatjes, wat sla, en nu nog appels. Ik loop naar de appels. In mijn veronderstelling dat ze daar lagen schetst mijn verbazing dat er avocado’s liggen ipv appels.Bij nadere inspectie blijkt dat het wel degelijk appels zijn maar deze dusdanig verrot zijn dat ze hun oorspronkelijke vorm en kleur hebben verloren en ze op avocado’s zijn gaan lijken. Na een kleine inspectie van "de vinger erin" welke er vervolgens aan de andere kant weer uitkomt bevestigd mijn conclusie. Laat maar dus. Nu nog brood, kaas en wat te drinken. De eerste Euroknaller, Optimel. Huh? Schap leeg? Nou ok, prima, dan de Sinaasappelsap maar. Ik loop richting de fruitdranken. Leeg. Leeg? Ja, leeg. Het hele schap? Ja, het hele schap ja. HUH? Na 5 minuten kom ik erachter dat alle euroknallers die op mijn lijstje stonden, op waren. Kennelijk had iemand mijn lijstje gevonden en voor de grap alles voor me verstopt. Ja, leuke grap. Na mijn doorreis door de 2000m2 grote “wij bieden u het beste” winkel, en ik over de opgestapelde dozen heen ben geklommen en me tussen de luierpakken en karren met 4 laags wc papier rollen heb doorgewrongen belandt ik bij de kassa.Wat ik daar aantref..Niet te geloven. Het leek wel alsof er een bom was ontploft. 3 kassa’s en tientallen mensen. Waren komen die gasten ineens vandaan? Net was het nog zo rustig als een schaatsbaan in Juli, nu is het er zo druk als de Primark op een zaterdag middag. HUH?! Ik ga in de rij staan waarvan degene voor mij maar ongeveer 50 producten in de kar heeft liggen in tegenstelling tot de andere rijen waar mensen inslaan voor hele weeshuizen en dierentuinen. Na 11 minuten ben ik aan de beurt. Mevrouw“ikbenzoblijdatikhierwerkendatlaatikookzien aanwatvoorkopiktrek” zegt geen goedemorgen, nadat ik het nadrukkelijk 2 keer heb gezegd. Ok, dan niet, der goudvis zal wel overleden zijn vanmorgen. Na het bestuderen van haar lichaamshouding ga ik er maar vanuit dat ze er een robot hebben neergezet wegens kostenbespraring. Netjes gedaan echter, het was net echt. Na het scannen van mijn spulletjes komt er een bedrag uit. “11.98” zegt de robot. Waarop ik haar aanvul door te zeggen “asjeblieft” Ik gooi mijn geld in het daarvoor bestemde “anti overval” bakje. Dat is een bakje waar je je geld in moet gooien en die rekent dan uit hoe en wat en wat je terugkrijgt, zooooo 2021. De robot was erop getraind alleen maar bedragen te kunnen zeggen want de zin “wilt u een bonnetje?” en “nog een fijne dag” waren waarschijnlijk te lange zinnen om in te programmeren. Ndat ik haar sterkte heb gewenst en de spulletjes in mijn tas heb gedaan, heb ik de robot een ongelofelijk fijne dag gewenst en mijn weg vervolgt. Mijn hemel wat een vreselijke winkel. Druk, een grote rotzooi, asociale medewerkers, kapotte spullen en fruit wat niet eens meer zijn oorspronkelijk vorm behoudt resulteert erin dat ik voortaan maar 5 minuten naar de Albert Heijn rij. 11:12:20 27 September 2013 Permanente link Reacties (0) Ik zie ik zie, wat jij niet zietHet is december. Winter in Nederland. Takken van bomen zijn wit, vijvers en vissen zijn bevroren en de straat is bedekt met een mooie witte laag. En gore vieze zwarte kapotgemoffelde bandensporen. Lekker, werken met de winter. Ik hou der van. Genieten van de zon, genieten van het weer en heerlijk in de auto aan het surveilleren onder het genot van een Anta Flu snoepje, genietend van het uitzicht. Als je dat hebt dan. Voor ons passeert een klein wit autotje,althans, dat lijkt zo, met een noodvaart over de rotonde, rechtsaf, zo , hoppakee, Almere Haven in. Ik kijk mijn collega aan, hij kijkt mij aan en onze blikken spreken boekdelen. We wachten geen moment en trappen vol het gas in om het kleine witte autotje even aan de kant te zetten. Het kleine witte autotje had namelijk geen ramen. Geen ramen? Nee, geen ramen, vreemd he? Althans, geen ramen waar je doorheen kan kijken of je misschien fietsers, kinderen, voetgangers of hele freakin vrachtwagens mee kan waarnemen, en dat mag niet. Foei. Gelukkig heeft het kleine witte autotje ons niet door, hij ziet ons immers niet whehe Op onze achtervolging passeren ons een aantal voertuigen, fietsers en schoolgaande kinderen, bij elke bocht houden we, behalve het stuur en deurhendels, ook ons, bijna bevroren, hart vast. Valt me nog mee dat het kleine witte autotje de bochten weet te vinden en zich een weg kan slalommen door de wijk. Weliswaar met een grote kans om terug te komen met 4 fietsers en 3 prullenbakken aan zijn trekhaak, maar het lukt. Verderop, bij een school. Stop het kleine witte autotje. Wij komen net de hoek om. Waar is ie nou? Waar is die auto nou gebleven? Het is immers nogal wit overal J “daar!”zegt mijn collega. En ja hoor, daar staat ie. Zijn linkerachterlicht is inmiddels aan het ontdooien, dus er komt ons een mooie rode gloed tegemoet. Wij stoppen de dienstwagen voor het witte autotje, uitkijkend dat we er niet overheen rijden. Van de voorkant zie je hem immers niet. Ik spreek de bestuurder aan, tenminste, als ik hem kan vinden tussen al die sneeuw. Maar ja hoor, er gaat een deur open. Een grote forse man met groen shirt en baard stapt uit de auto. 1.95 meter schat ik hem, en zo’n 100 kilo. Ik vraag me meteen af hoe hij in godsnaam in die auto is gekomen en ondertussen schiet ik bijna in de lach, het lijkt de Kerstman wel. Schattig. Ik vraag aan de man of hij enig idee heeft waarom ik hem even aanspreek. En ja, dat had hij wel, vast zijn ramen, daar zat een beetje sneeuw op , gniffelde hij. Maar hij zal het er wel even afhalen, zei hij met een grote lach op zijn gezicht. Ik zei eveneens met een grote lach, tegen de man dat dat zo’n 5 kilometer en 498 voorbijgangers te laat was en dat hij hier wel een bekeuring voor krijgt, het is immers levensgevaarlijk als je alle andere weggebruikers niet aan ziet komen en het is niet de bedoeling dat het witte autotje een rood autotje wordt, toch? Meteen, meteen zie ik de grote forse man boos kijken. En hoe. Waar is die vriendelijke Kerstman gebleven? Door het groene shirt lijkt hij de hulk wel. Zijn hoofd wordt rood, slechte combinatie met groen trouwens. Ik hoor uit zijn bulderbak de woorden komen “JA NATUURLIJK WANT JULLIE HEBBEN NIETS BETERS TE DOEN HE, ZIELIGE FIGUREN” waarop ik antwoord: tuurlijk meneer, dat klopt rij,- en kentekenbewijs alstublieft. De forse man springt als een behendig hertje, ok eland dan, in zijn autotje, wat tot mijn verbazing erg soepel ging, en douwt mij een roze en een groene kaart in handen samen met de woorden: “GA EEN VAK LEREN” waarop ik aangeef dat ik daarvoor te laag ben opgeleid . Ik geef aan dat ik de bekeuring in onze auto ga uitschrijven omdat het me anders te koud wordt. De man gaat vervolgens met zijn hand de auto sneeuwvrij maken. Enkele minuten later, zeg ik tegen mijn collega: “ik ben benieuwd hoe de Hulk gaat reageren als hij hoort dat het hem 220 euro gaat kosten” waarop mijn collega aangeeft de dienstauto alvast in zijn 1 te zetten en de deur open te laten zodat ik er, mocht de hulk uit zijn voegen barsten, er zo Hopla, in kan springen. Ik loop naar de man, welke inmiddels is vergezeld van zijn 10 jarige zoontje. Schattig kindje, klein, mollig, rood wipneusje en blond haar in de vorm van een bloempot. mmm, schattig , Santa's little helper Ik overhandig de bekeuring en vertel wat het kost. Het is dat de man inmiddels zijn gordel had omgedaan aangezien hij anders vast met zijn hoofd door het dak was gebroken, het kleine autotje had opgetild alsof het een ketting was en me niet compleet in de grond had vertrapt. Hij vertelde mij dat hij al 2 uur zo rondreed en dat iedereen dat deed en dat hij veeeeeel meer auto’s zo had zien rijden. HOOOOOR, voegde hij eraan toe,. Ik vroeg aan de man hoe hij de andere voertuigen kon zien aangezien zijn ramen potdicht zaten met sneeuw en ijs. Ik hoorde dat de man zweeg. Ik wenste de man nog een fijne dag en zwaaide netjes naar hem. Daarop kreeg ik een middeleeuws gebaar terug , zag ik het witte autotje, nu mét ramen, achteruit spurren en hoorde ik hem luid claxonerend het terrein verlaten. Onnodig claxonneren, quanta costa? 18:55:38 11 Januari 2013 Permanente link Reacties (0) Reclame voor Oral B, oja?De reclame van Oral B. O, o, o, wat vinden we onze tanden belangrijk en wat willen we ons gebit goed verzorgen. Nu stuitte ik op een alleszeggende reclamespot van Oral B met in de hoofdrol hun geweldige nieuwe tandpasta. De Oral B Pro-Expert. Ondanks dat er een geweldige deskundige mondhygienist aan het woord is, kwam de reclame toch wat vreemd bij mij over, en besloot om dit toch even aan Oral B te gaan navragen door middel van een brief. Geachte heer/mevrouw, Ik zat laatst tv te kijken en na een paar minuten reclame stuitte ik op uw reclamespotje. Dit heeft mijn aandacht dusdanig getrokken dat ik juist niet aan de Oral B zou willen beginnen. Ik zal u uitleggen waarom. In deze reclame is een deskundig mondhygienist aan het woord. Deze desalniettemin aardig overkomende man, vertelt mij iets wat mij, zo slim als ik ben, ontgaat. Deze beste man legt mij uit waarom Oral B zo'n ontzettend deskundig en goed product is, wat de mensen zeker zouden moeten gebruiken. Beschermen Erg fijn natuurlijk, dat een tandenborstel dit allemaal kan controleren en hier dusdanig actie naar onderneemt zodat mensen allemaal fris en schoon voor de dag kunnen komen met hun zojuist gepoetste OralB tanden. Alhoewel 'fris' een nogal dubbelzinnig woord is, om maar even van uw reclame te spreken. Frisse adem Dus voor nu, beste lezer, kan ik u vertellen dat ik de mensen met een slechte adem, nu associeer met uw merk tandenborstels, en dat lijkt mij niet echt de bedoeling, zeker niet van al het geld en mankracht wat u in uw reclamecampagnes heeft gestoken. Graag zou ik hier meer duidelijkheid over willen krijgen.
Met vriendelijke groeten 15:14:10 01 November 2012 Permanente link Reacties (0) Gangnam styleKennen jullie dat? In de ban van? En dan bedoel ik geen Harry Potter boeken (of Lord of the Rings?) Nee dan bedoel ik een hype. Vroeger waren dat die leuke speentjes, waar je later kanker van kreeg, Flippos' etc. Tastbare dingen. Tegenwoordig is de complete wereld gek geworden van Psy. Psy met zijn "Gangnamstyle" Overal zijn ze in de ban van Psy. Overal! Hoe is het mogelijk? In zijn clip ziet hij eruit als een ordinaire Chinees in een outfit die eruit ziet als een mengelmoes tussen een pyjama en een joggingpak, een smakeloze vent die zich half naakt met een of ander paardrij hop hop dansje tussen de "seksie lajdeeees" bevindt. Die schurk uit China, of weet ik veel welk Oosters land, heeft het voorzien op mijn gemoed omdat ik werkelijk walg van de blije Chinese kraaloogjes die die vrouwen opzetten zodra Psy voorbij komt hoppen. Die aan overgewicht lijdende Chinese paardrijleraar heeft het voorzien op mij, op ons omdat ik als autonome Nederlander absoluut niet kan achterblijven in deze hype. Ik MOET wel! Dit om te voorkomen dat ik word verdacht tot een of andere groepering te behoren die angst wil zaaien onder onschuldige burgers, iedereen doet immers mee. Dus wat doe ik? Ik leer het dansje, jawel, ik leer het dansje. Het lijkt zo makkelijk, met je armen over elkaar heen op en neer bewegen, een soort hernieuwde Oosterse macarena, paar keer met je benen van links naar rechts hoppen alsof je aan het paardrijden bent , Hop hop hop roepen en klaar ben je. Nou, niet dus. Ik heb me kapotgeschaamd, wat zullen de buren wel niet gedacht hebben toen ze mn benen voor de TV de lucht in zagen slingeren terwijl ik met mijn armen over elkaar, afstandsbediening nog in mijn hand, volume op 45 , een dansense Chinees op de achtergrond aan het nadoen ben? Ik heb de buren al weken niet gesproken. Ik heb jaren geleden besloten geen kuddedier meer te zijn. Is rood in? Draag ik geel. Is geel in? Draag ik rood. Ik drink geen Senseo Sarista en ik draag geen Tsjinobroeken. Zelfs nu ik in 2012 het risico loop door mijn afwijkende gedrag abusievelijk geassocieerd te worden met groeperingen die van het bedenken van best erge (terror) daden worden verdacht laat ik me niet verder overrompelen door die terrorist van een Psy, ik ben er echt helemaal klaar mee. Die gast laat mij eruit zien als een infantiele houterige 26 jarige die mee wilt doen met de hype door een paardrijdansje te leren. Jezes Christus. 10:57:26 30 Oktober 2012 Permanente link Reacties (1) Henk, Anja en het KastjesmysterieWat een drama. Maaaaanden lang heb ik al geen bereik in mijn huis. Ik sta met blauwe handen buiten te telefoneren, leg mn telefoon 19 meter verderop in de tuin zodat ik gebeld kan worden. Vodafone gebeld, een brief gestuurd. Moest van hun dus oke, dan doe ik dat. Supernette brief gestuurd al zeg ik het zelf, klonk best professioneel en heb er dure woorden ingesmeten zoals "telefonische onbereikbaarheid" "conversaties, dialogen,emplooi" etc Na 8 weken kreeg ik een brief terug van ene Ans. Ik mocht mijn abonnement vroegtijdig opzeggen of kiezen voor korting gedurende de looptijd. Opzeggen was de enige optie, helaas. Ik wilde niet weg, niet bij Libertel, niet bij Vodafone, de eerste echte aanbieder van mijn eerste abonnementje, mijn providertje, het voelt echt als MIJN provider, en ik miste het al nog voordat ik bij het woord "hoogachtend, " was.Ik wist dat dit mnijn enige keus was, de korting was geen optie. door die procenten had ik niet inene bereik. Maar toen, was daar het fenomeen Femtocell. HET kastje van Vodafone voor mensen met kutbereik in hun huis. Ik wist het, die MOEST ik hebben. Vodafone is eveneens de enige provider die dit aanbiedt dus ook hun weten dat hun bereik in huizen vanaf 2001 gewoon stront is. Nu dat kastje,gratis weliswaar, geen 85 euro. Ik belde met Vodafone en het werd geregeld, ik mocht dat kastje gratis van hun hebben. Yesss, gelukkig, hoefde ik niet naar Tmobile. Hollandse Haring of weet ik veel hoe dat heet etc. Ik wachtte, en wachtte. Mijn telefoon heeft al die tijd buiten gelegen en begon langzamerhand kleine HTCtjes te produceren tussen de talloze paddestoelen. Maar geen Femtocell, niks nakkes nada. Ik weer bellen, "Goedemiddag Vodafooon Klanteserrivus met Anjaaaa waamee ken ik u hellepe?" Anja was een lieve vrouw, hield van haar werk en was moeder van 4 kinderen, at elke avond aardappels met groente en had als bijbaan het wassen van oude mensen in de zorg, dat was Anja. "Ja goedemiddag u spreekt met Amber, dit en dit is het geval" , ik probeerde het gesprek zo kort mogelijk te houden en Anja bleef maar zeggen dat ze me niet verstond, later realiseerde ik me dat dat kwam door mijn verkleumde lippen doordat ik achterin de tuin stond maar dat terzijde. Anja ging het voor me regeluuuh. Nou, 12 minuten lang was het enige wat ze regelde de muziekjes bij de VodafooonBand want meer gebeurde er niets, En toen, klik. Weg Anja. Anja was naar huis. Het was 5 uur. De aardappels moesten geschild worden... Ik had me Anja heel anders voorgesteld...... ik keek naar mn scherm en vroeg me af wat die blauwe cirkels aan de zijkant van mn telefoon waren, ik besefde dat dat mijn vingers waren. Dag Anja. 3 weken later, nog geen kastje. Ik bellen, kreeg ik ene Henk aan de lijn. Ik stelde me Henk voor als een robuuste Amsterdamse man in een rood shirt, kort zwart haar en kleine handen met korte nagels ivm touchscreen. Hele verhaal uitgelegd en vervolgens vertelde Henk in zijn rode shirt mij me, op zijn Amsterdams, dat er wat mis ging met de levering en ik het "kassie" moest ophalen bij de winkel. Nou fijn, 7 weken terug had ik dat dus al kunnen doen, had me behoorlijk wat lippenbalsem gescheeld. Vervolgens zei Henk dat hij alles in een "memotjuh" ging zetten en vroeg aan me "hoe heette dat kassie ook alweer" waarop ik het telefoonnummer checkte om zeker te zijn dat ik niet met een Remia klantenservice belde aangezien meneer zelf niet eens wist hoe hun eigen "kassie" heette. Ik vertelde hem dat het de FEMTOCELL heette. Vervolgens vertelde Henk me dat ik moest melden dat de memos in het programma GEMINI stond. Hij spelde het nogmaals voor me "G-E-M-I-N-I" waarop hij toevoegde : Maar dat zult u vast vergeten, GEMINI. Ondertussen had ik het woord al 8 keer opgeschreven. Bedankt Henk.Met je rode shirt kan je iig nog bij Carglass gaan werken. Afijn, in de avond naar de winkel, krijg ik het niet mee, " nee eerst betoaluh" " Eh, nee, want dat heb ik specifiek aan Henk gevraagd en Henk zou in GEMINI zetten dat ik het gratis kreeg" Niet dus.Henk jokte... Meneer vd winkel ging het regelen. Nu kom ik thuis. ligt er een briefje van GLS, afzender: VODAFONE. Vodafone????Dit meen je niet? Heb ik nou toch dat kastje gehad, nu? Bel ik 87 keer, Anja werd gek van me, Henk wist niet eens hoe het kastje heette en die meneer in de winkel moest geld hebben. en nu? nu ben ik 15 minuten te laat thuis....en moest ik wachten tot maandag, morgen dus. Ik ben zo benieuwd of de "femtocell" werkt.... anders bel ik Anja weer, of Henk, die het vast weer in G-E-M-I-N-I zal zetten  13:39:22 29 Oktober 2012 Permanente link Reacties (0) Jeugd van tegenwoordigVandaag moest ik weer eens naar school.Na 1,5 uur op school te hebben rondgelopen als een kip zonder kop en erachter gekomen te zijn dat we helemaal geen les hebben aangezien de leraar ziek is, stappen mijn collega en ik mijn auto weer in om weer richting Almere te gaan. Muziekje op, lekker chillen. Onderweg op het gebruikelijke verkeer letten, mobiele beller, counting 17, mensen zonder gordel, counting 21, onnodig linksrijden etc. En dan, file... om 12 uur in de middag, file. "de knipperde matrixborden komen je tegemoet, zodra je de A1 op moet" En daar staan we dan, overvol en toch alleen , met elkaar en je muziek. Beetje lachen, beetje huilen, beetje verheugen op de periode die komen gaat op het bureau zelf. File rijdt, 5 km/u, maar staat steeds na 10 meter weer stil. Ik vertik het om elke 10 meter een dot gas te geven en na 8 meter vervolgens weer vol in de remmen te gaan als een malloot zodat ik 2 meter achter de vrachtwagen tot stilstand kom om vervolgens na 2 minuten hetzelfde te herhalen. Slecht voor het milieu, slecht voor je koppeling en bovendien, double hell to je benzineverbruik. Dus wij staan stil, auto voor mij rijdt welgeteld 2 strepen verder, dus dat is, 7+7, ah een behoorlijke 14 meter. De auto achter mij, een Honda Civic Hybrid, begint, nadat de auto voor mij 14 meter verderop weer tot stilstand is gekomen, als een opgefokte olifant te toeteren . Ik kijk om, tussen mijn stoelen door, met mijn blik op oneindig en zachtaardig als een Heidi in de zonnige Alpen, de blosjes nog op mijn wangen. Wat zie ik? 4 mensen, jaar of 60 schat ik, grijs haar, de 2 voorste hebben een mooi geblokte trui aan, de een groen met bruin, de ander grijs met blauw,beide in het bezit van een Seiko horloge, of een soortgelijk van de kermis. Hoe ik dat kon zien? Omdat ze beide vrolijk naar me zwaaiden. Met hun middelvinger weliswaar. Dus ik zwaai terug, met mijn hele hand. Dit gebaar is kennelijk in hun cultuur niet gewaardeerd, want vervolgens krijg ik 3 zwaaiende middelvingers naar de achterkant van mijn auto geslingerd. Ik zwaai weer vrolijk terug, ook naar de mevrouw op de achterbank, zonder gordel overigens. De andere, 4e, medepassagier was waarschijnlijk dusdanig gekrompen in de loop der jaren dat alleen haar vrolijke krullebol nog te zien was tussen de zijspijltjes van de auto waardoor mij haar middelvinger vast gewoon niet is opgevallen. Zo'n 5 minuten later en een etmaal middelvingers verder, begint de file te rijden tot een gang van ongeveer 50 km/u, ik besluit alvast naar rechts te gaan aangezien ik de afslag moest hebben. De vrolijke oldies komen naast me rijden, doen hun raam open met inmiddels 80 km/u waarop ik nog net niet de strontvliegen tussen hun tanden zie vliegen en gebaren met een middeleeuws gebaar dat ik de mijne ook open moeten doen. Ik gehoorzaam. Vervolgens brabbelen ze iets waarbij de kwijl spetters nog net niet tegen de zijramen van de auto aanspatten, iets wat, denk ik, een oud middeleeuws Amsterdams taaltje is, onverstaanbaar dus, en geven mij nogmaals een gebaar van waardering met hun middelvinger waarop ik vrolijk lach en zwaai zodra ik de afslag volg. Seriously, de jeugd van tegenwoordig? die hebben alles geleerd van de ouderen, wat zullen die ouwe ontzettend blij zijn wetende dat zij dit keer niet langs de kant gezet zijn en 220 euro lichter gemaakt zijn. Die ouderen van tegenwoordig, wat een volk.  13:38:27 29 Oktober 2012 Permanente link Reacties (0) |